Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Vol. 2

Καλησπέρα..!


Χρωστάω από χθες τις αναφορές του κου Καζάκη στην Τράπεζα της Ελλάδος και το Δημόσιο. Θα είμαι, σχετικά, σύντομος αναφορικά με αυτά τα 2 θέματα. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: ...




-Τράπεζα της Ελλάδος


Αρχικά, είναι να απορεί κανείς γιατί λέγεται Τράπεζα, ή γιατί ασχολούμαστε ακόμα με τράπεζες (ένα πράγμα που μου την δίνει πολύ αυτή την περίοδο είναι οι διαφημίσεις για δάνεια και διευκολύνσεις αποπληρωμής). Να λέγεται, ας πούμε, σκέτο Επιχείρηση της Ελλάδος. Δεν χρειάζεται κάποιος προσδιορισμός, καθώς είναι η μοναδική Α.Ε. εταιρεία πάνω στην οποία το Κράτος δεν έχει δικαίωμα ελέγχου. Ποιό ακριβώς το νόημα; Δεν έχω ιδέα...


Και πάνω σε αυτό, έρχεται να κάτσει πολύ ωραία και το θέμα με τον χρυσό της χώρας, και συγκεκριμένα της εν λόγω τράπεζας. Υποτίθεται ότι το 1/3 του χρυσού, που έχει υπό την ιδιοκτησία της η Τράπεζα της Ελλάδος, βρίσκεται στο κτίριο της Πανεπιστημίου. Αλλά, κάποιος λογικός μπορεί να πει "Και που το ξέρω εγώ; Σάμπως με αφήνεις να το δω;". Το άλλο 1/3 βρίσκεται σε τράπεζα της Αμερικής και το τελευταίο 1/3 σε τράπεζα της Αγγλίας (και στις 2, προφανώς, για τις εκεί διευκολύνσεις). Σε ερώτηση προς τον Προβόπουλο "Γιατί τα 2/3 του χρυσού της Τράπεζας βρίσκονται εκτός της χώρας;" η απάντηση ήταν "Για ιστορικούς λόγους"... Πώς ακούγεται αυτό; Να το ξαναγράψω: ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ. Τα συμπεράσματα δικά σας.


- Δημόσιο


Η κατάσταση εκεί είναι κάπως πολύπλοκη. Η προσπάθεια εξυγείανσης πρέπει να περάσει από πολλά στάδια για να έχουμε στα χέρια μας το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το να απολύεις υπαλλήλους και να κόβεις κατακόρυφα μισθούς και επιδόματα, μόνο κακό κάνει. Αυτό συμβαίνει διότι ένας τεράστιος αριθμός οικογενειών "τρέφεται" από έναν τέτοιο μισθό και, κατ' επέκταση, πολλές μικρές επιχειρήσεις ζουν από δημόσιους υπαλλήλους. Η ώθηση που δίνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι (λόγω του αριθμού τους) στην ελληνική οικονομία είναι μεγάλη. Η μείωση των αποδοχών τους, σε τέτοιο βαθμό, μπορεί να οδηγήσει, σύμφωνα με στατιστικές, σε κλείσιμο του 10% των μικρών επιχειρήσεων. Δεν γίνεται προσπάθεια εξύμνησης αυτού του επαγγελματικού τομέα, σίγουρα, αλλά προσπάθεια κατανόησης και της άλλης πλευράς.







Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η σύγκριση της Ελλάδας με την Νορβηγία, την μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δρα με αυτονομία και δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Έχει κι αυτή 780.000 δημοσίους υπαλλήλους, όσους και η Ελλάδα. Η συμμετοχή του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ είναι μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδας (και μην πει κανείς ότι υπάρχει καλύτερο κλίμα και συνθήκες, θα είναι κουφό). Η ανεργία αγγίζει το 2%, αλλά είναι ανεργία τριβής, δηλαδή πετυχαίνουμε τους ανθρώπους στην φάση που αλλάζουν δουλειά. Οι δαπάνες για την υγεία των πολιτών συναντούνται μόνο όταν κάποιος θέλει να κάνει πλαστική επέμβαση! Όλα τα υπόλοιπα είναι δωρεάν. Κάθε χρόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν αυξήσεις μισθών, αλλά και το ΑΕΠ αυξάνεται. Φυσικά, η ζωή εκεί είναι πολύ ακριβή, αλλά συνδυαστικά με όλα τα υπόλοιπα, το συγκεκριμένο δεν αποτελεί παράγοντα που δυσκολεύει τους κατοίκους της χώρας. Γιατί συμβαίνει εκεί αυτό κι όχι εδώ;


Την απάντηση δεν μπορώ να την δώσω άμεσα. Απλά, τα βασικά βήματα που θα μπορούσαν να γίνουν, για να πάρει μια σωστότερη μορφή ο δημόσιος τομέας, θα ήταν:


-αξιολόγηση βάσει επίδοσης/απόδοσης,
-πλήρης μηχανογράφηση και εκπαίδευση στα αντίστοιχα ΠΣ,
-αλλαγή στις δομές και δημιουργία δικτύων επικοινωνίας, και, σίγουρα
-προγραμματισμός, οργάνωση, διεύθυνση, έλεγχος, τα βασικά στοιχεία πάνω στα οποία στηρίζεται η επιστήμη του management.


Σε γενικές γραμμές, εδώ κλείνουμε τα βασικά σημεία της ομιλίας του κου Καζάκη, εξαιρουμένων των προσωπικών μου παρατηρήσεων. Για παραπάνω πληροφορίες μπορείτε να μπείτε στο http://dimitriskazakis.blogspot.com/


Επίσης, αν δεν το γνωρίζετε ήδη, ένα ωραίο site είναι το http://real-democracy.gr/ , το οποίο περιέχει πολλές πληροφορίες για τις συγκεντρώσεις στις πλατείες, σε όλη την Ελλάδα.


Ευχαριστώ πολύ και καλό βράδυ..!

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου