ATHENS ZOO

  Λοιπόν, βία = καθημερινότητα. Εργασία, πολιτική, γήπεδο, καφετέρια, αστυνομία.... ΠΑΝΤΟΥ υπάρχει βία - με κάθε μορφή- το γνωρίζουμε εννοείται και το προσπερνάμε. Το θέμα κατά τη γνώμη μου είναι κατά πόσο μπορούμε ως άνθρωποι να διαχωρίσουμε τη βία ως προς τις ''κατηγορίες'' της, να την κατανοήσουμε ή να διαφωνήσουμε με αυτή. Όταν υπάρχουν πολιτικοί για παράδειγμα οι οποίοι καταχράζονται την εξουσία τους με σκοπό τη μόνιμη ευημερία ΤΟΥΣ και όχι την ευημερία του συνόλου, υπάρχουν άτομα τα οποία συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στα ''καψίματα της Αθήνας από τους κουκουλοφόρους'' στις ''μολότοφ'' και στα ''καταζητείται''.                                                                                                                  

   Εδώ όμως προκύπτει και κάτι άλλο. Να μπορούμε ως άνθρωποι να διαχωρίζουμε και τη προπαγάνδα. Γιατί ναι, υπάρχουν άτομα -ευτυχώς- τα οποία στηρίζουν τις ιδέες τους με τις πράξεις τους ακόμα και θα καίγανε 15000 Αθήνες προκειμένου να υπάρξει ένα καλύτερο αύριο και ΔΕΝ ανήκουν σε καμία εξουσιαστική συμμορία ροπαλοφόρων μπάτσων-ασφαλιτών, ούτε και σε καμία πολιτική παράταξη, μέρος, του κατά τ' άλλα δημοκρατικού πολιτεύματος ( βλ. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ).

   Ναι, σίγουρα υπάρχει παρακράτος που Ναι σίγουρα επιβιώνει μέσα απο αυτό. Αλλά όσο μπορώ να κατανοήσω την αντιδραστική βία ως υγιή αντιβία, άλλο τόσο δεν δέχομαι οτι άτομα με ΙΔΕΕΣ, που για κάποιο λόγο - σωστό ή λάθος - καίνε τράπεζες, είναι ικανά να κάψουν ανθρώπους ζωντανούς μέσα σε αυτές. Και αυτό διότι μέσα απο ένα σημαντικό ή ασήμαντο συμβολισμό που εσύ προβάλεις ως εξεγερμένος, παλεύεις για μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπους ίσους. Και Ναι, λάθη μπορεί να γίνουν στο πέρασμα του χρόνου αλλά ποτέ δεν θα κάψεις την ανθρωπότητα, ειδικά μέσα στον ίδιο σου τον συμβολισμό.

  Όσον αφορά το ''πρώτο'' κεφάλαιο να κλείσω θυμίζοντας πως η παγκόσμια ιστορία επιβεβαιώνει οτι ελάχιστες φορές ο διάλογος και η τάξη έλυσαν προβλήματα ζωής και θανάτου. Και αυτό όχι γιατί πρέπει να προάγουμε τη βία, αλλά γιατί ο διάλογος και η δημοκρατία αρμόζουν σε κοινωνίες τέλειες, κοινωνίες ιδανικές και σίγουρα,  απο μια τέτοια ιδανική κοινωνία κάθε άλλο παρά κοντά ήμασταν και θα είμαστε για πολύ καιρό ακόμα. Και δυστυχώς σε μία μάχη μεταξύ ''δίκαιου'' και ''αδίκου'' υπάρχουν τεράστιες πιθανότητες να επικρατήσει η αδικία και να αφανιστεί το δίκαιο αν αυτή υπερτερεί ποσοτικά. Προσωπικά τασσομαι στο δίκαιο.... 

  Η χρυσή αυγή κάθε άλλο παρά αντιβία μπορεί να χαρακτηριστεί σε μια αναρχοκρατούμενη ''και καλά'' και  καμένη Αθήνα. Το σφάξιμο αθώων μεταναστών που ψάχνουν ένα πιάτο φαγητό στα σκουπίδια και οι τραμπουκισμοί δεν πηγάζουν, κατά τη γνώμη μου, απο κανένα ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Υπήρχαν και θα υπάρχουν. Η αμορφωσιά, η οικογένεια, οι στρατολογήσεις, οι αναπολήσεις (!) σε δικτατορίες, οι παρελθοντικές σφαγές στο όνομα της Ελλάδας, τα δογματικά ρητά Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια και λοιπές αηδίες θα υπάρχουν και θα εκκολάπτουν αυτό το φαινόμενο, δίνοντας ώθηση σε αυτόν τον φαύλο κύκλο να κυλάει να κυλάει να κυλάει.... Και σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε πολιτική και οικονομική αστάθεια θα διεκδικεί θέση στη κοινωνία και στις ζωές μας. Στον εξουθενωμένο λαό που θα είναι αργά να καταλάβει τι έκανε και να αντιδράσει. Και δυστυχώς ο φασισμός χαίρει άκρας λειτουργικότητας.