Αφήνεις τον εγωισμό σου να σε σκοτώσει
ακόμα και την τελευταία στιγμή
ενώ ξέρεις πως όλα έχουν χαθεί
ίσως γι αυτό.
Τα ψέμματα έχουν τελειώσει
πετάω στα σύννεφα με χίλια
νιώθω τη επερχόμενη πτώση
μια τόσο δα λεπτή κλωστή
Σε θέλω όταν δε σε έχω
σε διώχνω όταν σε έχω
για να μου ξαναλείψεις
χο χο χο!
Χωρισμένοι και οι δυο
μαζί κοιμόμαστε στο λεπτό
κι ας είναι ψιλοτάβανο
δε χωράει άλλο από μένα αφεντικό.
Στα γράφω τώρα γιατί δεν πρόλαβα η δεν είχα τα κότσια να στα πω απο κοντά, αφεντικο.
Γουστάρεις να το ζεις και λίγο διαφορετικό
δικό σου θέμα αυτό
για τα ένστικτα ελευθερίας σου δεν σε κατηγορώ
θα ήταν παλαβό
μα όχι και εμένα να χεις σκλάβο
Στα δόντια σου τρίζει το σ' αγαπώ
ξεχυλίζει απ' το αφρισμένο σου το στόμα σαν οργή
αφηνιασμένη στη ματιά δε σε χωράει η γη.
Σαν το διάολο δεν κάνεις ούτε βήμα πίσω
δεν υπάρχει αντίο να σου ζωγραφίσω
κράτα το για φιναλιστικό λάβαρο
να πω έτσι πως κατάφερα κι εγώ έστω κάτι μικρό να σου αφήσω.
Η κάμαρα στραμμένη πάνω μου
και η κάμερα σπασμένη παντού
πολλές κρυφές γωνίες ανεξιχνίαστες μένουν
που κι αν τις δεις την αντίληψη σου ίσως διευρύνουν
μα τα ξεχνάς όταν τον εγωισμό σου ευθέως χτυπούν κι επιμένουν
αυτόν που σα ντουβάρι έπεσε να σε πλακώσει
αυτόν που δεν κατάφερε κανείς ποτέ του να φιμώσει
να δαμασει
να λυτρωσει
Κι ο φασισμός από εκεί πηγάζει
για να επιβιώσει
το εγώ σου απαιτεί να εδραιωθεί
απ' τα μικρότερα τρέφεται
το αίμα βράζει κι ο λόφος καίγεται.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου