Η παρτιτούρα των 29 έκτων

Με τεφτέρια στα χέρια
και σημαίες λαθραίες,
με πλυμένα νυστέρια 
από απρόσκλητους ύπνους.


Με ένα ξάστερο δόγμα
κι ένα ντέφι μουντό,
σε αμμόχτιστους πύργους
ψάχνεις μάταια εχθρό.



Στάζει ασπρόμαυρο χρώμα, σε ένα κόκκινο χώμα.
Χέρσας γης χαμαιλέοντα απόκομμα.


Με αιθέριους ίππους και τη γούνα για λόξα,
κλέβει νόμιμα μύθους 
απ΄ του τρελού μυαλού τη δόξα.



Κάνει αθέατους κύκλους σε τετράγωνα ζάρια
Παίζεις πάλι στην τύχη,
προσεύχεσαι στα λιθάρια...



Μες τα αγέροχα μάτια σου
μεσοπρόθεσμοι φόβοι
απ' του el nino τα δάκρυα
κατακλύζονται οι δρόμοι


Θα ζήσω λεύτερη ζωή, λες,
δίκαιες φαντασίες
του γέρου χρόνου θα εκτίσεις, λεν',
ποινές και τιμωρίες


Aδιάκοπα κι αψίμαχα η προθεσμία κυλάει
ανήφορος κατήφορος κι η επιλογή διψάει.


Μα όταν διαλέξεις με ψυχή, 
σαν εργολάβος πλάτανος θα ριζωθείς στο χώμα,
θα χτίζεις σκιές αυθαίρετα,
θα υψωθείς πλατιά κι αιώνια.


Θα εξιστορούν οι ρόζοι σου
της ανταρσίας την τρέλα,
τούτης της χέρσας γης τη γόνιμη πατέντα.