Μόλις πρόσφατα μάθαμε για το κατόρθωμα ερευνητών του Stanford University να αποθηκεύσουν ψηφιακή πληροφορία στο DNA ζωντανών οργανισμών και τώρα η απάντηση έρχεται από ομάδα ερευνητών του Harvard, οι οποίοι δίνουν πρακτικό νόημα στον “σκληρό δίσκο από DNA” με την κωδικοποίηση ενός βιβλίου 53.000 λέξεων, 11 εικόνων JPEG και ενός προγράμματος JavaScript σε ακολουθία DNA!
H αποθήκευση-κωδικοποίηση της πληροφορίας σε ακολουθίες DNA γίνεται με ένα αντίστοιχο δυαδικό σύστημα, όπου οι δομικοί λίθοι του DNA (οι αζωτούχες βάσεις A, C, Τ, G) έχουν τιμές 0 (A – C) και 1 (T – G), ενώ η ιδέα για τη χρήση του DNA ως αποθηκευτικό μέσο βασίζεται σε μια πολύ απλή αρχή:
Από τη στιγμή που το DNA διατηρεί αποθηκευμένη γενετική πληροφορία για χιλιάδες χρόνια και μάλιστα για εξαιρετικά πολύπλοκα “μηχανήματα” (π.χ. τα όργανα του ανθρώπινου σώματος), τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε να αποθηκεύσει πολύ πιο ταπεινές πληροφορίες (π.χ. έγγραφα, εικόνες, videos κλπ.)...
Παράλληλα, η ανθεκτικότητα του DNA είναι εγγύηση για τη διατήρηση της πληροφορίας για πολλές μελλοντικές γενιές, αρκεί να μην έχουμε γυρίσει στην παλαιολιθική εποχή και δεν έχουν τα κατάλληλα όργανα για την αποκωδικοποίηση των ακολουθιών DNA.
Η πρόοδος των ερευνητών του Harvard είναι αξιοσημείωτη, καθώς όσο εύκολη είναι η μετάφραση του δυαδικού κώδικα των υπολογιστών (0 και 1) σε λέξεις, εικόνες κλπ., τόσο δύσκολη και κοστοβόρα είναι η μετάφραση του DNA. Παρόλα αυτά, όσο περνά ο καιρός το κόστος μειώνεται, η μετάφραση των ακολουθιών γίνεται ταχύτερα και σε σύγκριση με πέρυσι η διαφορά είναι τεράστια (αποθήκευση 7920 bits το 2011, αποθήκευση 5.27 εκατ. bits φέτος)!
Φυσικά, η δημιουργία των “βιολογικών σκληρών δίσκων” βρίσκεται ακόμα σε νηπιακό στάδιο και θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα ότι η πληροφορία δεν μπορεί να αλλάξει αφότου κωδικοποιηθεί σε DNA, δηλαδή μιλάμε για έναν read-only σκληρό δίσκο.
Πηγή : TechGear
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου