Αυτή την εβδομάδα λέω να σας κρατήσω λίγο ''ξύπνιους''. Και όχι, δεν κάνω λογοπαίγνιο με τον ελληνικό τίτλο της ταινίας (ο άγρυπνος), απλά θέλω να σας κρατήσω λίγο σε εγρήγορση. Δεν υπάρχει λόγος... Μόνο θέλω και πρέπει- και για να το πετύχω αυτό προτίθεμαι να σας κεράσω λίγη ψυχεδέλεια,(...ή μάλλον πολύ...), που αν σας αρέσει, πιστέψτε με, θα λατρέψετε τη συγκεκριμένη ταινία.
Ο λόγος λοιπόν για το ''The Μachinist''.Ταινία του 2004 σε σκηνοθεσία Brad Anderson και πρωταγωνιστή τον τίμιο και αγαπημένο Christian Bale. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ του οποίου η ατμόσφαιρα σε καθηλώνει απο το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Μια σκοτεινιά, ένα μπέρδεμα και ένα μυστήριο είναι χαρακτηριστικά τα οποία μας κρατάνε σε επαγρύπνηση- και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη μουσική και την γενική ροή της ταινίας, τα οποία κυλάνε στο ίδιο ακριβώς μοτίβο και δημιουργούν μια οπτικοακουστική -επαναλαμβάνω- ψυχεδέλεια.
Μέσα απο τις αναζητήσεις του ''εγώ'', τα παλινδρομικά παιχνίδια του μυαλού αναζητούν έννοιες μεταξύ θύτη και θύματος, σε κόσμους ανάμεσα σε πραγματικότητες και ψευδεσθήσεις.
H δυσλειτουργεία αυτή οδηγεί τον χαρακτήρα της ιστορίας σε ένα κονφιούζιο αλλόκοτων γεγονότων και πράξεων που περιβάλλονται απο αναλήθειες, δημιουργόντας του έτσι σκέψεις και συλλογισμούς που κάθε άλλο παρα συγκρατημένες στα πλαίσια της λογικής είναι.
H δυσλειτουργεία αυτή οδηγεί τον χαρακτήρα της ιστορίας σε ένα κονφιούζιο αλλόκοτων γεγονότων και πράξεων που περιβάλλονται απο αναλήθειες, δημιουργόντας του έτσι σκέψεις και συλλογισμούς που κάθε άλλο παρα συγκρατημένες στα πλαίσια της λογικής είναι.
Το ''ατμοσφαιρικό'' κερασάκι στη τούρτα έρχεται βέβαια και αυτό απο πλευράς σκηνοθεσίας, με τη προσθήκη επαναλαμβανόμενων εικόνων και λήψεων που η ''μαυρίλα'' τους σ' ανατριχιάζει, καταβάθος σ' αρέσει και αν η ψυχική σου διάθεση ταιριάζει με αυτή τη ψυχολογία ζητάς κι άλλο. Για να γίνω ακόμα πιο σαφής όμως, άσχετα με το αν διαφωνεί η συμφωνεί κάποιος, προσωπικά και ΜΟΝΟ προσωπικά η συγκεκριμένη ταινία μου θύμισε κάτι λίγο απο παλιό καλό Darren Aronofsky. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, αυτό ήταν απλά μια παρατήρηση και όχι κάποιoυ είδους σύγκριση...
Πέρα απο τα παραπάνω όμως η ταινία αυτή έχει ακόμα ένα ιδιαίτερο χαρατηριστικό. Οι πάρα πολύ καλές ερμηνείες, στο σύνολο όλου του cast, είναι πασιφανέστατα υποδεέστερες απο την εκπληκτική ερμηνεία του Christian Bale, ο οποίος πραγματικά μας αφήνει άφωνους με τις υποκριτικές του ικανότητες, εκτελώντας το συγκεκριμένο δύσκολο ρόλο με απόλυτη επιτυχία - πετυχαίνοντας ταυτόχρονα την καλύτερη του ''εμφάνιση'' στο σύνολο των ταινιών του. Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλλε προτού γυριστεί η ταινία, με σκοπό να χάσει πάρα πολλά κιλά ώστε να υποδυθεί και να ''ενσαρκώσει'' όσο το δυνατόν καλύτερα έναν άνθρωπο σκελετωμένο και καταβεβλημένο, όπως όριζαν προφανώς οι ανάγκες του ρόλου.
Τελειώνοντας όμως οφείλω να πλεύσω λίγο πιο αντικειμενικά. Και αντικειμενικά αυτή η ταινία είναι απόλυτα υποκειμενική όσο οξύμωρο κι αν σου φαίνεται αυτό. Πέρα απο την ατμόσαφαιρα και τις υποκριτικές ικανότητες, τα οποία είναι στοιχεία που δεν χαρακτηρίζονται με ''ημίμετρα'', μια ταινία πάντα κρίνεται ως σύνολο. Και το συγκεκριμένο σύνολο είναι όντως δύσκολο και μπορεί όντως σε σημεία του να σε κουράσει, αφού κατα τη γνώμη μου ανήκει σε μια κατηγορία ταινιών που ''ή το 'χεις ή δε το 'χεις''- απλά καθαρά και ξάστερα.
Όσο και να διίσταντε οι απόψεις όμως εγώ θα επιμένω οτι πρόκειται για μια ταινία σκοτεινά υπέροχη και ''γεμάτη'' , η οποία δικαίως βραβεύτικε σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ και αδίκως δεν γνώρισε περαιτέρω διακρίσεις. Άν ο ''τύπος'' σου λοιπόν στο επιτρέπει- επιβάλλετε και αξίζει να την δεις.
Υ.Γ. Special thanks στον Νίκο Τζιοβάννι Ντάλας και ένα άκομα Special thanks σε αυτούς που θα παρακαλέσω να ΜΗΝ συγκρίνουν το ''The Machinist'' με το ''Memento'' (όπως έχω δει κατα καιρούς να κάνουν κάποιοι στο internet).
-WandBlick-
1 σχόλια :
to memento einai kalytero
Δημοσίευση σχολίου