Εγωισμού παράνοια

Παραδώσου στην αστυνομία του αύριο.

ξέφυγε από τη φυλακή του χθες,

ποτέ μην νιώσεις την ελευθερία του σήμερα.

Τρέξε και πιάσε της ευκαιρίας το δάνειο,

φτύσε ο,΄τι σε κανε να τρέχεις χωρίς να το θες,

ποτέ μην ξεχαστείς στα ήρεμα, στα ήμερα...

Μαστίγιο χτυπά και σχίζει το δέρμα,

χτυπάει από μέσα, βγαίνει απ' τη φλέβα.

Δούλος κι αφέντης στο ίδιο το σώμα,

δε χρειάζεσαι άλλον να σου κλείσει το στόμα.

Δυο ζάρια, δυο ευχές, τρεις κατραπακιές,

οι μύθοι σου γράφουν την ιστορία του χθες.

Μες σε πύρινα μέτωπα, σε φλεγόμενη στάχτη,

ποτέ σου δεν έκαψες του εγώ σου το άχτι.

Εσύ οδηγείς, μα εσύ οδηγιέσαι..

Εσύ επιζείς, μα λες "δε βαριέσαι".

Εσύ κερδίζεις, από άλλους που χάνουν,

μα όσα κρατάς, πραγματικά δε σου φτάνουν.

Οι νίκες σου σου δώσανε χαρές για να ταΐσεις το εγώ σου,

μα σαν αντάλλαγμα έδινες λίγο λίγο τον εαυτό σου.

Μεγάλωνε η εικόνα σου στα μάτια των ζητιάνων,

μα η ζήλια τους δεν έφτανε κι εσύ μίκρναινες κι άλλο.

Και τώρα εδώ κι εκεί γυρνάς, στους παρελθόντες πάντα δρόμους,

συλλέκτης κομματιών του εαυτού σου, από αδέλφια παρανόμους..

..κομμάτια ενέχυρα για δάνεια ευτυχίας

εγωισμού παράνοια σε δόσεις ευκαιρίας.

.ακάματος ακαμάτης.