Η Mary και ο Max μοιάζουν. Είναι δυο περιθωριοποιημένοι
τύποι που πληρώνουν το μάρμαρο της μη δημοφιλίας με την κατάθλιψη. Ή
αντίστροφα, είναι δυο καταθλιπτικοί άνθρωποι, που πληρώνουν αυτή την παθογένεια
με την περιθωριοποίηση τους. Και οι δύο ζουν σε έναν απρόσωπο κόσμο, που τους
ξερνάει και τους απορρίπτει καθημερινά χωρίς ποτέ να μπει στη διαδικασία να
τους κατανοήσει. Κρίνοντας τους αυστηρά και μονομερώς απ`το περίβλημα και τα
στοιχεία της πρώτης εντύπωσης. Και οι δύο πάσχουν απ`τα ίδια συμπτώματα. Έτσι
ηχούν στις ίδιες συχνότητες. Η επικοινωνία τους, αυτή η τόσο έντονη και
περιπετειώδης επικοινωνία, παρότι εξ`αποστάσεως,
σύντομα θα γίνει λόγος ύπαρξης. Μαζί θα ανακαλύψουν το αντίδοτο στην πάθηση
τους, ή καλύτερα στην πάθηση του κόσμου. Όταν ο Max χαρακτηριστικά διατυπώνει
πως ο άνθρωπος είναι μια φυσική μάζα από ατέλειες. Εντός και εκτός. Οφείλεις να
κατανοήσεις τον εαυτό σου και έπειτα να τον αγαπήσεις για την αληθινή υπόστασή
του. Και όταν αποκτήσεις αυτόν τον αυτοσεβασμό θα δονήσεις ισοπεδωτικά τα τείχη
της δυστυχίας σου. Όχι εξασφαλίζοντας κάποια ανέπαφη και στείρα δημοφιλία, αλλά
συγκεντρώνοντας όλη την αγάπη από εκείνα τα μάτια που κοιτούν εντός σου.
πηγή: http://www.cine.gr/film.asp?id=712080&page=4
πηγή: http://www.cine.gr/film.asp?id=712080&page=4
